Uszczerbienie herbu

Uszczerbienie (zaprysk, abatement) – wprowadzenie w herbie zmian mających odróżniać go od wersji podstawowej herbu nieuszczerbionego.

Według wielu legend herbowych było to swego rodzaju poniżenie herbu, stosowane jako kara za dopuszczenie się przez rycerza czynu niegodnego jego stanu.

• Uszczerbienie herbu jest popularne zwłaszcza w heraldyce brytyjskiej i francuskiej jako oznaczenie herbu młodszego członka rodu, odróżniające go od herbu aktualnej głowy rodu. Zwłaszcza heraldyka angielska i szkocka drobiazgowo oznacza herby kolejnych synów, uwidaczniając w ten sposób ich precedencję w dziedziczeniu tytułu głowy rodu. W Anglii oznacza się to dodając do herbu tzw. marks of cadency (znaki kolejności), w Szkocji głównie systemem bordiur. W większości krajów europejskich znany jest kołnierz turniejowy – uszczerbiający herb głównego dziedzica tronu, tytułu lub majętności. W ten sposób np. odróżnia się herb księcia Walii od herbu królewskiego.

• Uszczerbiano również herby dzieci z nieprawego łoża – najczęściej kładąc w poprzek tarczy ukośny pas – skos lub barre, zwykle skierowany w lewo. Czasem ten symbol nieprawego pochodzenia bywał minimalizowany do figury uszczerbionej (tzw. baton) – zależało to zwykle od pozycji społecznej posiadacza herbu i jego naturalnego ojca.

• W heraldyce zachodniej stosowano najczęściej czarny element kładziony na tarczy. I tak np. za tchórzostwo był to kwadrat, za zdradę – skos, za niesubordynację i rabunek – odwrócona tarcza sercowa. W heraldyce polskiej ten system się nie przyjął. Uszczerbienia przybrały postać polegającą na dodaniu bądź odjęciu elementu z tarczy herbu.

Wiele polskich legend herbowych przypisujących powstanie danego herbu właśnie uszczerbieniu bądź udostojnieniu nie jest opartych na prawdzie historycznej i stanowi raczej fantazyjną twórczość dawnych polskich heraldyków.